KİMLİĞİM NE?

Nasıl yaşıyoruz? Kim olarak yaşıyoruz biz? Kimliğimiz ne? Neden inançlarımızla uyuşmuyor yaşadıklarımız? Ne zamandan beri dünyamızla inancımızı ayırır olduk? Aradaki mesafeler ne zaman bu kadar kat etmesi güç bir hal aldı? Ah, o kadar acıyor ki kalbim, neden inançlarımızdan taviz vermek zorundayız bu sahte dünya için? Sahi, zorunda mıyız?..

Bir kına gecesine katıldım dün. Acaba ben nerdeyim diye düşündüm bir ara. Ben kimim, bu insanlar kim?.. Döndükten sonra, orada Müslümanlığı hatırlatacak tek bir şey bulamadım, tesettürlü hanımlardan başka. Ama onları da oraya yakıştıramadım, kendimi de. Giydiğimiz kıyafetler sadece insanlara bir fikir vermiyor, aynı zamanda bizi de bir his ve fikir dünyasına yönlendiriyor. Daha önceleri de bunu hissediyordum ama artık dün farkına vardım,  o sahte şatafatın içine girmemi engelleyen şey tesettürümdü. Bir şekilde orada olmayı hazmedemiyordum. Çok dindan, müttaki olduğumdan mı? Hayır aslında, çünkü oraya giderken bunlar aklıma gelmemişti. Tesettürdü orada beni tutan. O şekilde orada olmayı hazmedememiştim işte. Nasıl desem, bilinçli bir şeyden ziyade, önce hislerimde başladı bu. Aklım idrak etmezden evvel, kalben anladım gibi. Rabbim, sana sonsuz hamdolsun ki bir şeyler bizi hala tutabiliyor içimizde. Hiç vicdan azabı çekmeden de atılabilirdik o ateşe.

Belki bu söylediklerim aşırı gibi gelebilir, ama ne gördüklerimi tafsilatıyla anlatmayacağım size. O bende kalsın. Tabi ki helal dairede eğlenebilir insan, ama inancını unutmamak kaydıyla. Ben elhamdülillah Müslümanım diyebiliyorsam göğsümü gere gere, başımı eğdirecek şeylerden uzak durmam gerek. Elimle olmazsa da kalbimle buğz etmem gerek...